Blog

Na een sabbatical van 18 maanden, waarin ik de rust en schoonheid van de Amazone in Suriname heb mogen ervaren, ben ik weer terug bij mijn passie: het creëren van prachtige nagels. Deze bijzondere tijd in de natuur gaf me de kans om op te laden, te groeien en nieuwe inspiratie op te doen – en nu ben ik er helemaal klaar voor om die met jou te delen.

Bij Niny’s Nails draait alles om kwaliteit, creativiteit en persoonlijke aandacht. Of je nu op zoek bent naar een subtiele, natuurlijke look of een gedurfde, unieke stijl, ik sta voor je klaar om jouw nagels precies te geven wat ze verdienen. Na mijn avontuur kijk ik met een frisse blik naar trends en technieken, en ik kan niet wachten om dat met jou te delen.

Laat jezelf verwennen in een ontspannen en vertrouwde omgeving. Ik zorg ervoor dat je met een grote glimlach én prachtige nagels de salon verlaat. Want niets maakt me gelukkiger dan tevreden klanten die stralen van trots.

Niny’s Nails – waar jouw nagels net zo bijzonder zijn als jij.

Op een dag kreeg ik een telefoontje van een meneer. Nu krijg ik wel eens vaker telefoontjes van mannen die hun vrouw of vriendin willen verrassen met mooie nagels, maar het gesprek met deze meneer ging een beetje anders. De meneer zei namelijk met een lichte paniek in zijn stem dat hij een nogal raar verzoek had. Hij vroeg of ik tijd had om zijn kunstnagels te verwijderen. Die had hij de dag ervoor laten zetten en hij was er niet blij mee.
Nu zijn wij bij Niny's Nails erg open minded en vinden wij het helemaal niet raar als een man kunstnagels zou hebben, wat wij wel bijzonder vonden is dat de meneer €45,- had betaald voor dit:

Ik had eigenlijk geen tijd maar de meneer legde uit dat hij maandag naar zijn werk moest en het toch echt dringend er af wilde hebben. Nieuwsgierig geworden naar zijn verhaal besloot ik hem alsnog te helpen. 

Bij het zien van zijn handen schrok ik mij dood. Nu weet ik dat iedereen moet leren, maar deze nagels waren duidelijk niet geplaatst door iemand die een cursus had gedaan. Het leek meer op werk van een "Ik-heb-het-mezelf-aangeleerd-met-YouTube-tutorials"-nagelstyliste. De acryl of gel was helemaal in zijn nagelriemen terecht gekomen. Dat is een absolute no-no als je werkt met acrylaten. Er zat geen vorm in en het was dik en bobbelig. Het leek wel een kamelenbult of van dat kauwgom dat op een gegeven moment keihard wordt wanneer het zijn smaak verloren is. Ik kon heel wat vergelijkingen verzinnen, maar niets wat in de buurt kwam van een mooie set acryl- of gelnagels.

Het verwijderen van de nagels duurde wel anderhalf uur, dit moet heel zorgvuldig gebeuren zodat de natuurlijke nagels niet beschadigen. 

Natuurlijk kon ik het niet laten om de meneer te vragen wat hem bezielde om zulke nagels te laten zetten. De meneer vertelde mij dat hij acrylnagels altijd  heel erg mooi vindt bij een vrouw en hij wilde heel graag dat zijn vriendin dit ook zou doen. Zijn vriendin echter, vond haarzelf helemaal geen type voor kunstnagels. Voor haar was het allemaal maar onzin. Hij had haar vele malen gevraagd of ze het toch niet wilde doen en in een laatste ultieme poging haar over te halen kwam hij met een voorstel. "Als ik het nou doe, doe jij het dan ook?" De vriendin dacht dat hij een grapje maakte en zei ja, maar de meneer was bloedserieus met als resultaat deze vreselijke nagels. 

Moraal van het verhaal?  Informeer, onderzoek, bel en vraag voordat je voor het eerst je nagels laat doen, want er zitten een heleboel beunhazen tussen. Het nagelvak is een niet erkend beroep dus iedereen kan naar de kamer van koophandel gaan en zich inschrijven als nagelstyliste. De opleidingen zijn ook niet erkend, wat betekent dat een ieder cursussen nagelstyling kan geven. Daarom nogmaals laat je goed informeren!

Teleurstelling is iets waar iedereen mee vroeg of laat mee te maken krijgt.

Het is hoe je ermee omgaat, wat het verschil maakt. Bij het maken van een ondernemingsplan hoort een begroting. Bij het maken van de mijne kwamen er cijfers naar voren die erg teleurstellend waren. Waar het eigenlijk op neer kwam is dat met de begroting die ik heb gemaakt, ik 365 dagen per jaar 10 uur per dag zou moeten werken om aan al mijn betalingsverplichtingen te kunnen voldoen en op bijstandsniveau te kunnen rondkomen.

Ik ben de beroerdste niet om mijn handen uit de mouwen te steken, en aan een werkethos ontbreekt het mij ook niet, maar ik heb niet alleen aan mijzelf te denken. Mijn kindjes hebben ook een moeder nodig, mijn huis een schoonmaker en mijn vriendinnen een vriendin.

Wat doe ik dan in zo'n geval?

Ik baal, eet wat chocolade, kijk mijn series af en zoek morele steun bij mijn vriendinnen. Daar zijn ze tenslotte voor.

Ik zal mijn plannen moeten aanpassen en bijschaven en wel op zo'n manier dat werk en privé daardoor in de toekomst in balans zullen zijn. Geen gemakkelijke opgave, maar niet onmogelijk. Want wat ik in mijn hoofd heb, mijn droom, mijn visie, zal ik bereiken. Ook al doe ik 3 stappen naar voren en twee stappen terug.

Het gaat tenslotte om die ene stap voorwaarts.

Nicole

Ik vind social media eigenlijk helemaal niet zo sociaal. Tuurlijk heeft het zo zijn voordelen, maar ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Ten eerste twijfel ik enorm over mijn privacy. Dan denk ik bij mezelf, wat voor privacy? Je privacy ben je al kwijt op het moment dat je geboren wordt en er een nummer aan je gekoppeld wordt. Ten tweede, al die foto’s die je van jezelf en je gezin post. Wat wordt ermee gedaan? Foto’s die op Facebook worden geplaatst worden dikwijls gebruikt voor reclame en of krantenartikelen op obscure webpagina’s. Je kan er natuurlijk ook voor kiezen om geen foto’s te plaatsen, dat is een ieder goed recht. Maar het is natuurlijk wel leuk om je foto’s te kunnen delen met familie in Timboektoe. Ik heb geen familie in Timboektoe maar ik vind het een leuke naam. Ik zou daar best familie willen hebben.

Sociale Media is heel mooi om je bedrijf en/of jezelf te profileren. Al die prachtige tutorial filmpjes. Ik kijk er graag naar, vooral die filmpjes van nagelkunstenaars bekijk ik vol bewondering. De prachtigste dingen weten ze te maken in 1 minuut. Wat ik wel een beetje frustrerend vindt is dat het op het eerste gezicht erg gemakkelijk lijkt. Het ziet er zo perfect uit. Wanneer ik dat dan probeer na te maken, lukt het mij in ieder geval niet in 1 minuut, en ziet het er bij benadering heel anders uit, na drie uur fröbelen en heel wat demonagels verder, ga ik maar de vaatwasser uitruimen. Het kan mij als nagelstyliste soms erg onzeker maken. Ik leg de lat dan wel heel erg hoog bij mezelf, want ja, ik wil ook de trends volgen en al dat moois kunnen aanbieden in mijn salon. Binnen 1 minuut, bij voorkeur.

Ik was mijn onzekerheid als donderslag bij een heldere hemel kwijt toen een klant mij vertelde dat de mensen die zulke filmpjes maken dat helemaal niet in 1  minuut doen. Het is allemaal gezichtsbedrog. Er worden wel tig heropnames gemaakt en dus veel geëdit. Er wordt gebruik gemaakt van professionele apparatuur en goede belichting. Ja! Zo ken ik het ook wel.

Daarom twijfel ik niet meer aan mezelf en laat mij ook niet meer gek maken door dat soort filmpjes. De meeste klanten van mij vragen er niet eens om, de klanten die het wel doen, kunnen het krijgen. Niet in 1 minuut maar in een uur. Dat vinden ze helemaal niet erg, want bij mij is het leuk!

Nicole

Hoe integreer je in Groningen; een kort relaas van een Rotterdamse, geboren in Curaçao en nu wonende te Groningen-Stad

Als “echte” Rotterdammer en daarmee dan ook gelijk een “import” Groninger, is het verstandigste wat je kan doen proberen te integreren. Want Groningers hebben een eigen taal. 

Toen ik pas in Groningen woonde kwam ik voor het eerst met het “Gronings” in aanraking na een dagje Ikea. Er liepen twee dames van middelbare leeftijd achter mij en ze spraken een taaltje wat voor mij eerst op Duits leek. Af en toe hoorde ik herkenbare klanken en wat woorden die mij bekend voorkwamen. Ik dacht dat het misschien een Duits dialect was, aangezien ik niet altijd sliep tijdens de lessen Duits op de middelbare school.

Integreren begint met het begrijpen van de taal en het liefst ook gelijk spreken. Waar en hoe kan je het snelste een taal leren? Voor mij was het op de scholen van de kinderen, en met name het kinderdagverblijf van Neftely. De enthousiaste leidsters vonden het maar al te leuk om een Rotterdamse wegwijs te maken met begrippen zoals knauwen. Knauwen is het inslikken van de E en de N, in werkwoorden. Ik geef hierbij als voorbeeld: iets inslikken wordt dan inslik‘n, even wordt éb’n, lopen-loop’n etc. etc. Dan heb je nog het woord puutje, dat betekent zakje en butje, dan ben je een trutje. Dat klinkt nog best aardig, ben je een minder aardig persoon dan ben je gewoon een but.

Als nagelstyliste in Groningen, bestaat het grootste gedeelte van mijn klantenkring uit echte Groningse dames, en Stadjers. Een Stadjer ben je als je geboren en getogen bent in Groningen-stad. Ik noem ze voor het gemak allemaal maar Groningers. Mensen van andere delen van het land zien de provincie Groningen volgens mij als één geheel terwijl er dus echt een verschil zit tussen de Stadjers en de provincialen. Maar daar gaat dit stuk niet over.

Groningse dames zijn nuchtere, duidelijke vrouwen. (ze praten hard) Door het veelal knauwen, en plat praten ligt hun stembereik een octaafje lager dan die van een gemiddelde vrouw. Dat vind ik zelf erg prettig, aangezien ik zelf niet goed tegen hoge tonen, lees: piepstemmen kan.

Het woord “mooi” heeft zover ik nu heb kunnen vaststellen 3 betekenissen. Al naar gelang je het uitspreekt. Zo heb je “Moi”, is het zelfde als “Hoi”, dus wanneer je iemand op straat tegenkomt, of als je een winkel betreedt, maar ook als je weggaat, zeg je “Moi”. Dan heb je ook nog “Moi-je” met de klemtoon op “je” dat zeg je als je iets moet doen waar je geen zin in hebt, of laat maar zitten, of zo van, dat meen je niet, echt waar? Het leukste is dan de mooooi, denk maar aan het loeien van een koe, die zegt boeeeeeeeee en als een Groninger zegt moooooooi dan bedoelt ze dat het echt mooi is en als ze dan nog een paar keer mooi loeit dan vindt ze het geweldig mooi oftewel prachtig.

(N.B. typefouten voorbehouden en aanvullingen worden gewaardeerd)

Nicole

Nicolaï zit op Tang Soo Do. "Tang Soo Do is een traditionele Koreaanse krijgskunst en wordt ook wel "Koreaans Karate" genoemd. Tang Soo Do is een systeem van zelfverdediging tegen ongewapende en gewapende belagers. 

Wat hij nu vooral leert is discipline, concentratie, respect en beleefdheidsvormen. Zonder concentratie kan je geen plankjes breken, zonder discipline bereik je de volgende band niet. Respect en beleefdheidsvormen, een buiging naar de Meester als je de dojo naar binnen loopt. Je wenst een medeleerling succes voor je een wedstrijdje speelt en felicteert hem na afloop als hij heeft gewonnen, maar ook als jij hebt gewonnen, zeg je hem of haar nog "goed gedaan". 

Het is moeilijk om gedisciplineerd en geconcentreerd te blijven als je pas 6 bent. Het wordt er met de jaren niet makkelijker op. Al die tefoontjes, apps, mailtjes en andere popups die van alle kanten verschijnen. Hoewel ik mij dikwijls voorneem om pas te reageren wanneer het mij uitkomt, lukt mij dit nauwelijks.

Je moet ook altijd maar bereikbaar zijn. Vooral als startende ondernemer. Bang om potentiële klanten kwijt te raken ben ik 24/7 bereikbaar. Ik reageer zelfs 's nachts als ik een bericht krijg op welk ander kanaal dan ook. Tijdens de karateles, zit ik dit blog te schrijven. Dat vergt ook discipline hoor, bloggen.

Een zware mat wordt opgetild. Iedereen tilt een stuk van de mat. Ik hoor Nicolaï's stem door de Dojo galmen. "Met z'n allen zijn we allemaal sterk!" Wijze woorden van zo'n klein mannetje.

Nicole

Gelukkig zijn is een mentale staat die je vooral jezelf aanpraat.

Ik durf de laatste dagen stiekem aan mijzelf toe te geven dat ik eigenlijk best wel gelukkig ben. Dat komt er een beetje vertwijfeld uit, maar dat komt omdat ik een beetje bang ben om dit uit te spreken. Daar zit een beetje angst achter, angst dat als ik het uitspreek het verdwijnt of dat ik het jinx. Zulke dingen zetten mij dan wel aan het denken. Er zijn namelijk verschillende theorieën over het “gelukkig” zijn. Met die verschillende theorieën ga ik je nu niet lastigvallen, die kan je natuurlijk altijd nog even Googelen. Ik houd het liever dichtbij mij, want daar schrijf ik tenslotte over. Door het ervaren van geluk, lijkt alles veel makkelijker te gaan. Ik heb meer geduld, maak mij minder druk over zaken die ik onbelangrijk vindt, ben minder streng voor mijzelf en zie in mijn werk dat ik groei. Daardoor kom ik in een positieve cirkel terecht, een opwaartse cirkel. Elf dagen in 2017 en nog 354 te gaan wat een heerlijk vooruitzicht.

Nicole